Część dzieci stanowi źródło infekcji dla innych ludzi, ponieważ patogen jest obecny w wydzielinach nosogardła i w moczu nawet przez ponad rok od urodzenia. Zakażenie spowodowane przez rubella virus u kobiety będącej w ciąży może być przyczyną poronienia, wewnątrzmacicznej śmierci płodu lub zespołu różyczki wrodzonej. Różyczka – objawy. U wielu dzieci różyczka przebiega bezobjawowo. Bardzo małe dzieci, do szóstego miesiąca życia posiadają odporność odmatczyną (o ile matka przebyła zakażenie lub została zaszczepiona). Częstym objawem u dorosłych kobiet są dolegliwości stawowe – stany zapalne i bóle drobnych stawów. Mogą one dotyczyć Różyczka to wirusowa choroba zakaźna wieku dziecięcego, ale zapadają na nią także dorośli. Różyczka u dziecka zwykle ma łagodny przebieg i nie trwa długo, natomiast różyczka w ciąży jest grożna dla rozwijającego się płodu. Sprawdź, jakie są obajwy różyczki, jak wygląda wysypka i jak przebiega leczenie. Autor: photos.com. Leczenie różyczki u dorosłych, podobnie jak u dzieci, jest leczeniem objawowym. Najlepszą ochroną przed zachorowaniem są szczepienia. Dla dzieci preparat jest bezpłatny, a dorosły musi zapłacić ok. 200 zł za dwie dawki. Wirus może w konsekwencji prowadzić do groźnych powikłań. Najgroźniejsze są dla kobiet w ciąży. Choroba zakaźna, która może się przenosić tylko między ludźmi. Wywołuje ją wirus różyczki. Zarażanie Infekcja przenosi się drogą kropelkową. A objawy od momentu zarażenia pojawiają się po 14-21 dniach. Przebieg choroby Może Was zaskoczę, ale antyszczepionkowcy mają rację. Różyczka u dzieci najczęściej przebiega łagodnie lub bezobjawowo. Jak to zwykle u dorosłych W okresie ciąży różyczka stanowi istotne zagrożenie dla rozwijającego się płodu. Zakażenie ciężarnej w pierwszym trymestrze ciąży, a następnie transmisja wirusa z organizmu matki do organizmu płodu (różyczka wrodzona) wiąże się aż z 50% ryzykiem pojawienia się wad rozwojowych u płodu oraz może skutkować samoistnym Różyczka, choć jest chorobą zakaźną, tak naprawdę dla dzieci nie jest zbyt groźna. Jej przebieg jest raczej łagodny i zazwyczaj nie wiąże się dla malucha z zagrażającymi jego życiu groźnymi powikłaniami. Niestety różyczka, choć jest typowo dziecięcą chorobą dotyka często także osób dorosłych. A bardzo groźna jest zwłaszcza dla kobiet w ciąży, szczególnie dla Wrodzona różyczka u dzieci może również powodować poważne konsekwencje, które pojawiają się kilka lat po procesie zakaźnym. Wewnątrzmaciczna infekcja płodu wirusem czasami przeradza się w naruszenie aktywności mózgu, naruszenie psychicznego rozwoju, obniżenie sprawności umysłowej, zaburzenia mowy i zdolność pisania. Róża (choroba skóry): leczenie. Leczenie róży polega na stosowaniu antybiotyku. Łagodny przebieg choroby umożliwia leczenie w warunkach domowych i doustne przyjmowanie antybiotyków. Natomiast postać ciężka wymaga hospitalizacji i podawania antybiotyków dożylnie. Poprawa po zastosowaniu antybiotyku jest bardzo szybka. Niektóre dzieci mogą odmówić karmienia piersią, jednak większość dzieci nadal je aktywnie. Jednym z objawów zakażenia u niemowląt jest często pojawienie się biegunki. Zwykle ten objaw jest przemijający i zanika całkowicie, gdy temperatura się normalizuje. Przebieg choroby u dzieci do trzech lat jest najbardziej korzystny. e2dZ. Różyczka (łac. rubella) jest chorobą zakaźną wywoływaną przez wirus różyczki, którym można zakazić się drogą kropelkową. Szczyt zachorowania na nią przypada na późną zimę i wczesną wiosnę. Wyróżnia się dwa rodzaje różyczki: wrodzoną i nabytą. Różyczka wrodzona powstaje w wyniku zakażenia dziecka przez matkę w życiu płodowym. W większości przypadków mamy do czynienia z różyczką nabytą, którą można zakazić się drogą kropelkową. Okres wylęgania się choroby trwa 2-3 tygodnie. Charakterystyczne objawy różyczki to: powiększenie węzłów chłonnych, podwyższona temperatura ciała, złe samopoczucie i plamista lub plamisto-grudowa wysypka skórna, której towarzyszy uporczywy świąd. Szczególnie niebezpieczna jest różyczka w ciąży, bowiem może ona prowadzić do poronienia lub wad rozwojowych dziecka. W Polsce obowiązują obowiązkowe szczepienia przeciw różyczce, które podawane są w szczepionce skojarzonej jest chorobą dobrze zbadaną i opisaną w literaturze medycznej. Odkryło ją dwóch niemieckich naukowców dopiero w latach 40. ubiegłego stulecia. Obecnie dzięki obowiązkowym szczepieniom ochronnym skuteczne udało się wyeliminować, powszechne jeszcze w latach 70. XX wieku, ogniska epidemiologiczne – objawyRóżyczka to choroba wywoływana przez wirus różyczki, którym można zakazić się przede wszystkim drogą kropelkową. Charakteryzuje się ona wysoką zaraźliwością. Większość zanotowanych przypadków tej choroby zakaźnej to różyczka u dzieci, która przebiega stosunkowo łagodnie. Szczyt zachorowania na różyczkę przypada na późną zimę i wczesną wiosnę, a okres wylęgania się choroby po zakażeniu trwa 2-3 charakteryzuje się przebiegiem kilkufazowym ze zróżnicowanymi symptomami towarzyszącymi. Najpowszechniejsze objawy różyczki to:Pogorszenie samopoczucia. Ogólne osłabienie organizmu. Podwyższona temperatura ciała. Utrata łaknienia. Bóle stawowe. Zapalenie gardła i zapalenie spojówek. Powiększenie węzłów chłonnych. Plamista lub grudkowo-plamista wysypka skórna, która występuje: na twarzy (głównie za uszami) i tułowiu, a następnie pojawia się także na kończynach. Często towarzyszy jej uporczywy świąd. Wysypka najczęściej znika po 2-3 dniach i nie pozostawia po sobie przebarwień. Czy wiesz że...Wirus różyczki występuje powszechnie na całym świecie. Według Danych Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego w 2017 r. w krajach UE zanotowano 696 przypadków zachorowania na tę chorobę zakaźną. Przy czym aż 71% zachorowań dotyczyła Polski, z czego ok. 45% to dzieci do lat 5., u których różyczka przebiega stosunkowo wygląda różyczka?Pierwsze objawy różyczki mogą być mylone z grypą lub przeziębieniem. Zwykle można zaobserwować: gorączkę, brak apetytu, złe samopoczucie i ogólne osłabienie organizmu. Po kilku dniach od wystąpienia tych symptomów na skórze mogą pojawić się małe, czerwone plamki, które przeradzają się w plamistą lub grudkowo-plamistą wysypkę. Występuje ona przede wszystkim na twarzy, tułowiu, nogach i rękach. Niekiedy może się ona pojawić również na języku i błonie śluzowej gardła. Wysypka przy różyczce znika samoistnie po kilku dniach i nie pozostawia po sobie u dzieci i niemowląt – przebiegRóżyczka u dzieci przybiera postać łagodnej choroby z towarzyszącą gorączką i wysypką. Powikłania po tej chorobie w przypadku dzieci występują bardzo rzadko. Przed wprowadzeniem obowiązkowych szczepień ochronnych różyczka dotykała w głównej mierze dzieci do lat 13. Przebycie choroby gwarantuje całkowitą odporność. Co istotne, różyczka u dzieci niekiedy może przebiegać bezobjawowo lub jej objawy mogą być na tyle niespecyficzne, że można je pomylić z innymi zakażeniami - odra, świnka, różyczkaNajskuteczniejszą metodą zapobiegania różyczce są szczepienia ochronne, które podaje się w szczepionce skojarzonej 3w1, która nazywana jest szczepionką MMR. Jej nazwa pochodzi od angielskich nazw trzech chorób zakaźnych: odry (meales), świnki (mumps) i różyczki (rubella). W Polsce szczepionka ta jest obowiązkowa dla dzieci, a co za tym idzie – refundowana przez Narodowy Fundusz Zdrowia (NFZ). Jej pierwsza dawka podawana jest w 13-14 miesiącu życia dziecka, a druga – w 10 odrze, śwince i różyczce mogą zaszczepić się również osoby dorosłe, jednakże muszą one za nią zapłacić z własnej kieszeni (koszt szczepionki MMR wynosi ok. 100-150 zł). Podstawowym wskazaniem do wykonania takiej szczepionki jest brak dwóch dawek szczepienia w dzieciństwie. Jest to zalecane w szczególności osobom, które mają częsty kontakt z dziećmi (np. przedszkolankom), a także kobietom, które planują również:Jak działa szczepionka MMR przeciwko odrze, śwince i różyczce?Szczepienia dla dzieci i dla dorosłych – czy są bezpieczne?Różyczka w ciąży – czym może grozić?W większości przypadków różyczka jest łagodną chorobą wirusową, której towarzyszy gorączka i wysypka plamista o bladoróżowym kolorze. Jednakże niekiedy może być ona niebezpieczna. Mowa tu w szczególności o różyczce w ciąży (zwłaszcza w 4. pierwszych miesiącach), która wiąże się z wysokim ryzykiem wystąpienia powikłań u płodu. W wyniku wystąpienia różyczki u kobiety w ciąży może dojść do transmisji wirusa z matki na dziecko. Wówczas występuje tzw. różyczka wrodzona, która nieuchronnie prowadzi do poważnych powikłania u dziecka w przypadku różyczki w ciąży to:Głuchota wrodzona. Wady serca. Wady wzroku – zaćma, jaskra, niedowidzenie. Wady układu krwionośnego. Wady układu naczyniowego. Zaburzenia neurologiczne. Małogłowie. Upośledzenia umysłowe. Zapalenie wątroby, nerek lub śledziony. Skaza małopłytkowa. Plamiste zmiany skórne. Piotr Gryglas o tym, dlaczego różyczka jest niebezpieczna dla kobiet w ciąży:Czy wiesz że...Różyczka u dorosłych charakteryzuje się znacznie poważniejszym przebiegiem niż różyczka u dzieci. Co ciekawe, znacznie częściej chorują na nią mężczyźni. Wynika to z tego, że w Europie ok. 70% kobiet posiada przeciwciała przeciw antygenom różyczki. Dzięki obowiązkowym szczepieniom ochronnym udało się wyeliminować ogniska epidemiologiczne tej choroby zakaźnej!Różyczka – jak leczyć?Leczenie przyczynowe różyczki nie istnieje, ponieważ choroba ta ma podłoże wirusowe. Osobom zmagającym się z różyczką podaje się jedynie leki, które mają na celu złagodzić dotkliwość objawów tej choroby. Zazwyczaj są to niesteroidowe leki przeciwzapalne, które działają również:Niesteroidowe leki przeciwzapalne – działanie i skutki uboczneOdra: przyczyny, objawy, przebieg, leczenie, powikłaniaŹródła:Dontigny L., Arsenault Martel Rubella in pregnancy. SOGC clinical practice guidelines No 203, 2008. J. Obstet. Gynaecol. Can. 2008; 30: 152–158. Drutz J., Różyczka. Pediatria po Dyplomie. 2011; 15: 69-71. Polecane ofertyMateriały promocyjne partnera Co to jest różyczka i jakie są jej przyczyny? Różyczka jest wirusową chorobą zakaźną, a jedynym rezerwuarem wirusa jest człowiek. Zakazić się można od innego człowieka przez bezpośredni kontakt (droga kropelkowa), przez kontakt z materiałem zakaźnym i drogą krwionośną przez łożysko (płód od matki) w przypadku różyczki wrodzonej. Materiałem zakaźnym jest wydzielina jamy nosowo-gardłowej chorego, krew, kał, mocz. Dziecko z różyczką wrodzoną może wydalać wirusa z moczem nawet do 18. miesiąca życia. Okres wylęgania zakażenia wynosi 2–3 tygodnie, ale zakaźność dla otoczenia występuje 7 dni przed pojawieniem się objawów i około 5 dni po ich wystąpieniu. Podatność na zakażenie jest powszechna. Najczęściej na różyczkę chorują dzieci w wieku przedszkolnym i szkolnym, ale chorować mogą także osoby dorosłe. Różyczka u dzieci ma zwykle przebieg łagodny, najczęściej nie powoduje następstw ani zgonów. Jeżeli zakażeniu ulegnie kobieta w pierwszych tygodniach ciąży (do 12. tygodnia, a zwłaszcza do 6.–8. tygodnia), może dojść do poronienia lub wielonarządowych uszkodzeń płodu, które mogą mieć charakter postępujący. Jak często występuje różyczka? Co 6–8 lat notuje się zwiększenie częstości zachorowań, zwykle zimą i wczesną wiosną. Zapadalność w latach epidemicznych wynosi 1200 na 100 tys. mieszkańców, w okresie między epidemiami corocznie choruje do 45 na 100 tys. osób. W Polsce rejestruje się rocznie 1–5 przypadków wrodzonej różyczki, ale dane te są prawdopodobnie niedoszacowane. Jak się objawia różyczka? W około połowie przypadków zakażenie przebiega bezobjawowo. Wstępnie różyczka może się objawiać gorszym samopoczuciem, bólami głowy i mięśni, zapaleniem gardła i spojówek (bez światłowstrętu) oraz stanami podgorączkowymi. Dobę przed wystąpieniem wysypki dochodzi do bolesnego powiększenia węzłów chłonnych, zwykle karkowych, zausznych i szyjnych. Następnie pojawia się wysypka, która jest różowa i na tułowiu i kończynach przypomina wysypkę płoniczą (jest drobna), na twarzy zaś przypomina wysypkę odrową. Po 2–3 dniach wysypka znika samoistnie, nie pozostawiając przebarwień, czasami dochodzi do łuszczenia skóry. U niektórych osób przebieg zakażenia może być bezwysypkowy, a jedynym objawem może być utrzymujące się powiększenie węzłów chłonnych, natomiast u małych dzieci właśnie wysypka może być pierwszym objawem choroby. Zespół różyczki wrodzonej jest następstwem zakażenia w pierwszych tygodniach życia płodowego. U noworodka stwierdza się najczęściej objawy dotyczące ośrodkowego układu nerwowego i narządów zmysłów (wzrok, słuch), układu sercowo-naczyniowego oraz krwiotwórczego. Dzieci z wrodzonym zakażeniem różyczkowym mogą się urodzić przedwcześnie i/lub z masą ciała zbyt małą w stosunku do wieku ciążowego. Śmiertelność dzieci z zespołem różyczki wrodzonej jest duża, nawet do 15%. Dzięki wprowadzeniu szczepień w sposób znaczący zmniejszyła się liczba dzieci z zespołem różyczki wrodzonej oraz liczba dzieci z wadami występującymi w tym zespole. Co robić w razie wystąpienia objawów? W każdym przypadku należy zgłosić się do lekarza pierwszego kontaktu w celu ustalenia rozpoznania. Niekiedy trudno jest zaszeregować wysypkę (konieczne jest różnicowanie z innymi chorobami zakaźnymi i z wysypkami nieinfekcyjnymi, np. alergicznymi), dlatego bardzo ważne jest zebranie wywiadu osobniczego, rodzinnego i środowiskowego. U niektórych pacjentów niezbędne będzie podanie leków przeciwgorączkowych. Wysypka ustępuje samoistnie. Należy natomiast ustalić, czy w otoczeniu osoby zakażonej nie znajdowała się kobieta w początkowym okresie ciąży, która wcześniej nie przebyła zakażenia w sposób naturalny albo nie była zaszczepiona, gdyż taki kontakt stanowiłby zagrożenie dla płodu. Jak lekarz stawia diagnozę? Najczęściej na podstawie dokładnie zebranego wywiadu oraz po zbadaniu pacjenta. Zwykle nie ma potrzeby wykonywania badań serologicznych potwierdzających różyczkę, chyba że dotyczy to kobiety ciężarnej (patrz wyżej) lub noworodka. Zakażenie potwierdza izolacja wirusa z wydzieliny z nosa, gardła, krwi, moczu i płynu mózgowo-rdzeniowego – badania takie wykonuje się przeważnie u niemowląt z zespołem różyczki wrodzonej. Jakie są sposoby leczenia? Ponieważ nie ma leczenia przyczynowego, postępowanie lekarskie dostosowane jest do występujących objawów różyczki lub powikłań czy następstw. W zespole różyczki wrodzonej w zależności od charakteru stwierdzanych objawów dzieci powinny być oceniane (nawet wielokrotnie) przez różnych specjalistów, którzy zadecydują o zastosowaniu w odpowiednim czasie leczenia operacyjnego bądź farmakologicznego – objawowego lub jedynie długotrwałej obserwacji. Czy możliwe jest całkowite wyleczenie? Objawy kliniczne stwierdzane w różyczce nabytej ustępują zwykle samoistnie, bez pozostawienia następstw. Niekiedy jako powikłanie może wystąpić zapalenie stawów bądź mózgu. W zespole różyczki wrodzonej nie należy się spodziewać całkowitego wyleczenia, chociaż charakter i stopień następstw zakażenia są zróżnicowane. Może to być postępujący niedosłuch i upośledzenie widzenia (do głuchoty i ślepoty włącznie), padaczka, mózgowe porażenie dziecięce (różne postacie), zaburzenia kardiologiczne i hormonalne. Co trzeba zrobić po zakończeniu leczenia? Różyczka nabyta ustępuje samoistnie i nie wymaga dalszego nadzoru medycznego. W przypadku różyczki wrodzonej leczenia przyczynowego nie ma, dzieci z zespołem wrodzonej różyczki powinny być objęte wieloletnim wielospecjalistycznym nadzorem medycznym, pedagogicznym itp. Co robić, aby uniknąć zachorowania? Najskuteczniejszą metodą jest unikanie kontaktu z osobą zakażoną oraz szczepienia ochronne. Szczepionkę przeciwko różyczce zarejestrowano w 1969 r. W Polsce od 1987 r. rozpoczęto szczepienia szczepionką monowalentną dziewcząt w roku życia, co jednak nie wyeliminowało krążenia wirusa w populacji ani zapadalności na różyczkę, gdyż nie szczepiono chłopców. Od 2004 r. z powodu zaniechania produkcji tej szczepionki do Programu Szczepień Ochronnych wprowadzono skojarzoną szczepionkę przeciwko odrze, śwince i różyczce. Powszechnymi szczepieniami objęte są obecnie wszystkie dzieci w 13.–14. miesiącu życia oraz po raz drugi w 10. roku życia. Dwukrotne szczepienie ma istotne znaczenie dla zapobiegania zakażeniom ciężarnych i w następstwie zakażeniom wrodzonym, gdyż odporność poszczepienna po jednorazowym szczepieniu może wygasnąć po 15 latach. Poleca się również, aby kobiety planujące ciążę, które nie przebyły zakażenia w sposób naturalny (dający trwałą odporność) i nie zostały zaszczepione lub nie pamiętają tych danych, miały przed planowaną ciążą zbadane stężenie swoistych przeciwciał klasy IgG w surowicy. Jeśli przeciwciała IgG nie zostaną wykryte – co oznacza brak odporności, kobieta powinna się zaszczepić, a zajście w ciążę planować za minimum 3 miesiące po szczepieniu. Różyczka to stosunkowo niegroźna choroba wirusowa, która atakuje głównie dzieci. Różyczką łatwo się zarazić, przebywając z osobą chorą, ponieważ wirus rozprzestrzenia się drogą kropelkową. Na zarażenie różyczką powinny uważać szczególnie kobiety w ciąży, ponieważ zarażenie wirusem jest groźne dla płodu. Jak rozpoznać objawy różyczki? Różyczka jest chorobą wirusową o miernej zakaźności. Jej przebieg jest zwykle łagodny, a poważne powikłania stwierdza się treści: Jakie są przyczyny różyczki? Jakie są objawy różyczki? Jakie są metody leczenia różyczki? Jakie są powikłania różyczki? Kiedy należy szczepić przeciwko różyczce? Na różyczkę chorują zazwyczaj dzieci w wieku przedszkolnym i wczesnoszkolnym, ale choroba ta może dotknąć także dorosłych. Jak w przypadku wszystkich chorób tzw. wieku dziecięcego, dorośli przechodzą różyczkę ciężej, są także bardziej narażeni na powikłania. Choroba jest groźna dla kobiet w ciąży, szczególnie w pierwszych 16 tygodniach. Może być przyczyną poronienia, zgonu płodu lub przedwczesnego porodu i wad wrodzonych. Różyczka: przyczynyWyróżnia się różyczkę nabytą, na którą chorują ludzie po urodzeniu (najczęściej w wieku przedszkolnym) i zespół różyczki wrodzonej, który jest następstwem zakażenia w pierwszych tygodniach życia płodowego. Różyczka nabyta uznawana jest za chorobę niegroźną, szczególnie łagodnie przechodzą ją dzieci, u których rzadko dochodzi do zakażenia różyczką dochodzi poprzez bezpośredni kontakt z osobą chorą, najczęściej drogą kropelkową. Materiałem zakaźnym jest także wydzielina z nosa, krew, kał i mocz. Okres wylęgania choroby wynosi średnio 2-3 tygodnie, to okres od zarażenia do wystąpienia objawów. Osoba zarażona wirusem może zarażać innych już na 7 dni przed wystąpieniem objawów i do 5 dni po ich wystąpieniu. Oznacza to, że osoba zarażona może nie mieć świadomości, że jest zagrożeniem dla wrodzona niesie za sobą poważne konsekwencje. W wielu przypadkach w wyniku zakażenia różyczką dochodzi problemów z donoszeniem ciąży, porody są przedwczesne lub dochodzi do śmierci płodu. Charakter i stopień następstw zakażenia są zróżnicowane, a do powikłań wynikających z zakażenia płodu wirusem należą na przykład: postępujący niedosłuch, upośledzenie widzenia, padaczka, mózgowe porażenie dziecięce, zaburzenia hormonalne lub zarażone różyczką wrodzoną może wydalać wirusa wraz z moczem nawet przez 18 miesięcy po urodzeniu. Różyczka: objawyRóżyczka nabyta to choroba łagodna, która nawet w połowie przypadków przebiega bezobjawowo. Objawy, jeśli występują, nie zawsze są dokuczliwe. Wysypka, chociaż uznawana jest za najbardziej charakterystyczny objaw choroby, nie zawsze występuje. Czasami różyczka wykazuje inne objawy, dlatego bywa trudna do zdiagnozowania. Podane objawy mogą, ale nie muszą wystąpić. Trudno również określić ich wstępnych objawów różyczki zalicza się: osłabienie i złe samopoczucie; ból głowy i mięśni; zapalenie gardła; zapalenie spojówek (bez światłowstrętu); stan podgorączkowy lub gorączka. Na dzień przed wystąpieniem wysypki dochodzi zazwyczaj do bolesnego powiększenia węzłów chłonnych, zwykle karkowych, zausznych i pojawia się najpierw za uszami, a następnie schodzi na twarz. Po upływie doby pojawia się na tułowiu i kończynach, gdzie przybiera drobną i różową postać (przypomina płoniczą). Na twarzy może przypominać odrową. Wysypka przechodzi samoistnie, zazwyczaj po 2-3 dniach. Nie pozostawia śladów na skórze, choć w niektórych przypadkach może dochodzić do złuszczania się osób, u których różyczka występuje bez wysypki, objawem alarmującym może być powiększenie węzłów chłonnych. Wysypka jest natomiast najczęstszym objawem różyczki wśród co wskazuje na zarażenie różyczką u noworodka (zespół różyczki wrodzonej), są objawy ze strony ośrodkowego układu nerwowego i narządów zmysłów, czyli problemy ze wzrokiem i/lub słuchem. Na różyczkę wrodzoną mogą wskazywać także objawy dotyczące układu sercowo-naczyniowego oraz krwiotwórczego. Dzieci z wrodzonym zespołem różyczkowym mogą urodzić się przedwcześnie. Zdarzają się także przypadki śmiertelne dzieci z zespołem różyczki które mogą naśladować różyczkę: toksoplazmoza, odra o zmodyfikowanym przebiegu, rumień nagły, rumień zakaźny, zakażenia i starsze dzieci mogą przechodzić różyczkę znacznie ciężej niż przedszkolaki. Oprócz wskazanych wyżej objawów mogą pojawić się także: jedno- lub dwudniowe bóle stawowe, bóle głowy, katar, kaszel, zapalenie spojówek. Objawy w większości przypadków są niegroźne i nie wymagają specjalnego leczenia. O wszystkich objawach niepokojących lub szczególnie dokuczliwych należy informować lekarza prowadzącego. Różyczka: leczenieNie ma swoistego leczenia różyczki. Leczy się konkretne objawy choroby, takie jak: gorączkę, bóle stawów i zapalenie stawów. W leczeniu stosuje się najczęściej dostępne bez recepty środki przeciwgorączkowe i u kobiet w ciąży i noworodków rozpoznaje się na przykład za pomocą badań serologicznych. Zakażenie wirusem potwierdza jego izolacja z wydzieliny z nosa, gardła, krwi, moczu i płynu mózgowo-rdzeniowego. Takie badanie przeprowadza się najczęściej u noworodków z zespołem różyczki wrodzonej. Różyczka: powikłaniaRóżyczka, szczególnie w przypadku dzieci, uznawana jest za chorobę łagodną, która przechodzi samoistnie i rzadko pozostawia za sobą powikłania. Jednak jak każda choroba, różyczka może mieć groźne następstwa. Do powikłań po różyczce zalicza się: różyczkowe zapalenie nerwów, zapalenie stawów lub mózgu, plamicę szczepieniaOd 2004 roku w Polsce wykonuje się szczepienia szczepionką skojarzoną przeciwko odrze, śwince i różyczce. Powszechnym szczepieniem objęte są dzieci w 13-14 miesiącu życia oraz dzieci w wieku pokwitania, czyli 13 lat. Szacuje się, że odporność poszczepienna wygasa po ok. 10-15 latach, dlatego dzieci szczepi się dwa razy. Ponowne szczepienie ma istotne znaczenie w zapobieganiu zarażeniom kobiet ciężarnych i płodu. Kobietom, które planują ciążę, a nie chorowały wcześniej na różyczkę, również poleca się szczepienie. W takim przypadku wskazane jest zajście w ciążę przynajmniej po 3 miesiącach od odporność na wirusa zapewnia jedynie przechorowanie różyczki. Może dojść do ponownego zachorowania na różyczkę, ale są to stosunkowo rzadkie przypadki. Również szczepionka nie zapewnia 100 proc. ochrony przed chorobą, ale sprawia, że różyczka (a także świnka i odra) będzie miała lżejszy przebieg. Szczepienia zmniejszają także ryzyko wystąpienia ewentualnych powikłań po chorobie. Powyższa porada nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku jakichkolwiek problemów ze zdrowiem należy skonsultować się z lekarzem. Źródło: prof. dr hab. n. med. Bogumiła Milewska-Bobula, dr med. Bożena Lipka, Różyczka ( Większość dzieci przechodzi tę chorobę przed ukończeniem 2. roku życia, a w najgorszym przypadku w okresie przedszkolnym. Początkowe symptomy mogą okazać się trudne do spostrzeżenia i obejmują gorączkę, zatkany nos i kaszel. Następnie pojawia się bladoróżowa, plamista wysypka – najpierw na klatce piersiowej, a następnie na innych częściach ciała. Chociaż różyczka przeważnie ustępuje w ciągu tygodnia, należy udać się do lekarza, jeżeli gorączka jest wysoka lub trwa dłużej niż trzy dni. W międzyczasie należy podawać dziecku ibuprofen i zatrzymać w domu do ustąpienia wysypki.